Mijëra tonë nitrat amoniumi, që besohet të kenë shkaktuar shpërthimin e fuqishëm në Bejrut të martën e kaluar u bënë temë diskutimi në mediat globale. Kimikatet ishin të vendosura në një varkë me flamur moldav dhe duhej të dorëzoheshin në Mozambik.
Sipas mediave të huaja, historia që çoi në shpërthimin tragjik në portin e kryeqytetit libanez, filloi më shumë se gjashtë vjet më parë, 1,300 kilometra larg Bejrutit. Anija me flamur moldav “Rhosus” e la portin e Tbilisi të Gjeorgjisë me 2,750 tonë nitrat amoniumi. Ajo asnjëherë nuk arriti në destinacionin e saj të synuar, Mozambik, ku ngarkesa duhej të shitej në një fabrikë që prodhonte eksploziv për përdorim civil, raporton Telegrafi.
Kështu, nitrati i amoniumit, i cili tani shihet si shkaku i katastrofës që la të vdekur të paktën 158 njerëz dhe lëndoi rreth 6,000 të tjerë – nuk do të duhej të përfundonte në portin e Bejrutit. Mirëpo, një kombinim i keqmenaxhimit të anijes, problemeve teknike si dhe komplikimeve ligjore e mbajtën ngarkesën me kimikate në Liban, shkruan France 24.
Megjithëse, autoritetet e vendit ende nuk i kanë lëshuar përfundimet e hetimit zyrtar të tragjedisë, disa botime përfshirë The New York Times, CNN dhe Der Spiegel, ofruan kronologji të fakteve.
Gjatë një ndalese në Greqi, pronari rus paralajmëroi ekuipazhin që nuk kishte fonde për të paguar pagat si dhe kostot e mirëmbajtjes përgjatë udhëtimit nëpër Kanalin e Suezit. Kështu që ai u kërkoi atyre të drejtoheshin për në Bejrut, ku ai synonte të merrte para të tjera për transportimin e ngarkesës shtesë, raportoi Der Spiegel.
Ishte një kalim i vështirë nëpër Mesdheun lindor, shpjegoi Prokoshev, i cili tani është në pension. Anija ishte në gjendje të mjerueshme, me një vrimë, duke e detyruar ekuipazhin të hidhte ujë vazhdimisht nga brenda.
Megjithatë, përkundër planeve të pronarit të saj, anija qëndroi në Bejrut. Gjatë inspektimit të Rhosus, autoritetet e portit në Liban, thanë se dokumentet e objektit nuk ishin në rregull dhe se varka nuk ishte në një gjendje të duhur për lundrim, raportoi CNN. Ndërkohë, Igor Grechushkin “kolapsoi”. Ekipit i mungonin burimet për të paguar shpenzimet e transportit.
Pa mjetet e duhura për mirëmbajtjen e varkës, ekipi “ishte peng mbi një bombë lundruese”, raporton France 24. Ndërkohë, Libani i lejoi gjashtë nga personat e ekipit të largoheshin nga vendi, ndërsa katër persona i mbajtën në vend, përfshirë dhe kapitenin.
Prokoshev tha se lidhur me këtë rast ai kontaktoi edhe me ambasadën ruse. “Po prisni që presidenti Putin të dërgojë forca speciale për t’ju larguar?” I kishte thënë njëri prej bashkëbiseduesve atij.
Gjyqësori nuk veproi asnjëherë – Në dëshpërim, Prokoshev shiti disa nga karburantet e anijes për të siguruar avokatët e tij, në mënyrë që të argumentonte çështjen në të cilën ishte “zhytur”. Rreth 11 muaj pasi kishim mbërritur në Bejrut, marinarët më në fund fituan të drejtën ligjore për t’u kthyer në shtëpi, kishte thënë në vitin 2015 Charbel Dagher, një nga avokatët që përfaqësoi ekuipazhin.
Rreth 2,750 tonë nitrat amoniumi u transferuan në depon e 12 të portit në Bejrut. Kimikatet kurrë nuk lëvizën prej aty. Zyrtarët e portit, thonë se ata i paralajmëruan vazhdimisht autoritetet libaneze për rrezikun e mbajtjes së një rezerve të atyre produkteve, e sidomos aq afër qendrës së Bejrutit.
Midis vitit 2014 dhe 2017, gjashtë aplikime të pasuksesshme u kryen në gjykatat libaneze, duke kërkuar apel për heqjen e nitratit të amoniumi, raportoi New York Times. “Duke pasur parasysh rrezikun për mbajtjen e këtyre mallrave në hangar për sa i përket edhe kushteve klimatike të papërshtatshme, ne riafirmojmë kërkesën tonë për t’i eksportuar këto mallra menjëherë, në mënyrë që të ruhet siguria e portit”, thuhej në kërkesën e cila nuk kishte marrë asnjë përgjigje.
