Në këtë plazh kushdo mund të nxihet i qetë në çdo muaj të vitit, për vetëm 5 euro. Qoftë vapë, ftohtë apo erë me shpejtësi 100 km/h në ambientet e banjove Pedocin, ju mund ta trajtoni veten me një banjo dielli të shoqëruar vetëm nga fluturimi i pulëbardhave dhe zhurma e detit dhe të mbrojtur nga sytë kureshtarë.
Muri në Trieste u ndërtua në vitin 1903 për të ndarë gratë dhe burrat në plazh. Është 74 metra i gjatë dhe 3 metra i lartë. Megjithatë, roja tregon se si burrat kanë gjetur një truk për të kaluar murin: “notojnë pak në det të hapur dhe marrin kthesën për nga gratë”, thotë ai.
Takimi i vetëm midis burrave dhe grave mund të bëhet në lokalin pranë hyrjes. Brenda plazhit, i vetmi freskim është në zonën e grave, ku “mushkat” (gratë në dialektin e Triestes) shqetësohen vetëm nga pulëbardhat.
Ai mur e bën Pedocin një vend unik në Evropë, një vend të fshehtë dhe të çmuar historish dhe personazhesh, saqë në vitin 2016 i kushtuan edhe një film, “Plazhi i fundit” nga Thanos Anastopoulos dhe Davide del Degan, i prezantuar në Festivalin e Filmit në Kanë.
Ky plazh ka historinë e tij. Ekzistenca e e tij është e jashtëzakonshme, pasi ndërthur elementë nga e kaluara. Çiftet, të cilët janë të lidhur ligjërisht, nuk kanë mundësi të shijojnë detin së bashku për arsye “etike”.
Trieste është një qytet me rëndësi të madhe, pasi shtrihet në një pjesë shumë të rëndësishme të vendit. Qyteti shpesh mendohej të ishte një “kufi” midis Evropës dhe Ballkanit.
