Hatixheja vazhdon të ketë dyshime të rénda ndaj Ibrahimit, ndaj ngarkon Idris Agën me detyrë që ta ndjékë Ibrahimin në çdo hap, e ta informojë Hatixhenë. Idrisi bën çfarë i është urdhëruar dhe shikon që Pashai ndodhet në mejhane. Këtë informacion ia jep Hatixhesë. Ajo thërret në saraje Nasuh Efendiun, të cilin e merr në pyetje se çfarë bëjnë në mejhane në ato orare. Nasuh përgjigjet se vetëm detyrë e punës, e shtetit dhe asgjë më tepër. Të nesërmen në mëngjes, Nasuh vë në dijeni Ibrahim Pashanë që po e ndjék sulltanesha.
Në sarajet e Sulltanit, Mahidevrani ka thérritur mjeken dhe ka bërë gati Efsunin për t’ia héqur beben, pa vënë në dijeni të birin. Sado që Efsun ténton ta ndalojë, duke iu përgjëruar, sërish Mahidevran është e vendosur. Por, ky lajm shkon në vesh të Mustafasë dhe me forcën e pushtetin e tij, e ndalon atë abort. Ato vendosin që ta dërgojnë Efsunin në ndonjërin nga sanxhaket, për ta rritur beben larg rregullave që ia ndalon pallati.
Ndërsa Gylshah mëson diçka shumë të rëndësishme. Ajo shikon Dajen duke débatuar në fshéhtësi me Nigarin dhe kërkon të dijë më tepër se çfarë po ndodh. Daje mohon të ketë pasur debat me Nigarin, por Gylshah është e bindur. Ajo shkon të kontrollojë në dhomën e Dajes, ku gjen tapinë e konakut që Hyrrem i ka dhuruar. Ajo e merr dhe kércénon Dajen se do ia tregojë këtë nënës Sulltaneshë, si rryshfet.
Nga ana tjetër, ndodhet dénimi me vdékje që Mustafai ka vendosur për Balinë. Të gjithë femrat janë të mbledhura duke shikuar nga dritarja. Ajbige lòton pa u ndalur, ndërsa të gjithë shokohen dhe lumturohen me vendimin e Mustafasë, i cili e ndalon ekzékutimin në momentin e fundit. Sulltani përgëzon Mustafanë për vendimin, ndërsa Bali veshet dhe shkon pranë Sulltanit, duke i kërkuar që tani e tutje t’i vazhdojë punët e shtetit nga vendlindja. Kjo kërkesë miratohet.