Kërcënimet për ekzistencën tonë kanë qenë dhe mbeten kryesisht fenomenet natyrore, siç janë shpërthimet masive vullkanike apo përmbytjet. Me kalimin e kohës, ne jemi bërë kërcënimi më i madh për mbijetesën tonë, nëpërmjet luftës konvencionale, biologjike, kimike dhe nukleare, si dhe shkatërrimin e mjedisit.
Fondacioni Global Sfidat, i cili përpiqet të reduktojë problemet që kërcënojnë njerëzimin, harton një raport vjetor mbi rreziqet globale katastrofike. Përveç luftës bërthamore dhe ngrohjes globale, organizata Stockholm, me bazë në Suedi gjithashtu trajton skenarët e rrezikut që përfshijnë përplasjet me asteroidet dhe shpërthimet supervulkanike. Ne nuk e dimë se si do të përfundojë gjithçka, por shkencëtarët, filozofët, ekspertët kulturorë dhe teologët kanë peshuar të gjitha mundësitë.
Ndër fenomenet më shqetësuese mbetet ngrohja globale. Ngrohja globale është një nga kërcënimet më të mëdha për njerëzimin. Një raport i Kombeve të Bashkuara, vitin e kaluar paralajmëroi se planeti kishte vetëm rreth 12 vite kohë, për të bërë ndryshime për të mbajtur nën kontroll ngrohjen globale. Shkencëtarët kanë paralajmëruar se nëse nuk veprojmë shpejt, ky fenomen do të sjellë katastrofa natyrore si stuhi intensive, ngritje të nivelit të detit, thatësira të zgjatura, dhe sëmundje nga më të ndryshmet.
Së dyti, renditet Lufta globale, e cila mund të përfshijë konfrontime konvencionale, luftë biologjike dhe kimike, dhe, natyrisht, konflikte bërthamore. Kombet ndërluftuese përdorën armët kimike, të tilla si gaz helmues në Luftën e Parë Botërore, dhe kohët e fundit, Iraku dhe Siria përdorën armë kimike kundër armiqve dhe popullit të tyre. Megjithëse Lufta e Ftohtë mbaroi një gjeneratë më parë, Rusia, Kina dhe Shtetet e Bashkuara ende kanë rezerva të konsiderueshme të armëve bërthamore. Anëtarët e tjerë të klubit bërthamor përfshijnë Korenë e Veriut, Indinë dhe Pakistanin.
Së treti, mund të përmendim ‘Vrimat e zeza’ të cilat janë zona në hapësirë ku tërheqja gravitacionale është aq e fortë sa që drita nuk mund t’i shpëtojë dhe ata tërheqin objekte të tjera me fuqinë e tyre. Vrimat e zeza japin pak paralajmërime për drejtimin e tyre, madje një vrimë e zezë nuk do të duhej as që të vinte në orbitën e Tokës për të shkaktuar fatkeqësi. Kalimi thjesht përmes sistemit diellor mund të prishë orbitën e planeteve të tjerë, rrjedhimisht duke prekur dhe Tokën. Kjo do të shkaktonte ndryshime katastrofike klimatike.
Zhvendosja e fushës magnetike të Tokës. Çdo 100,000 deri në 1 milion vjet, Polet e Veriut dhe Jugut shkëmbejnë polaritetin magnetik. Herën e fundit ky fenomen ndodhi 780.000 vjet më parë. Kjo mund të jetë shqetësuese, sepse fusha magnetike pengon stuhitë e grimcave dhe rrezet nga dielli. Pa një mburojë magnetike, planeti ynë do të bombardohej me këto grimca. Ky ndryshim mund të shkaktojë që fusha gjeomagnetike të shembet, duke prishur rrjetet e energjisë, tubacionet e gazit dhe satelitët e komunikimit.
Inteligjenca artificiale – Ekspertët e inteligjencës artificiale, Hans Moravec në Universitetin Carnegie Mellon, po shohin mundësinë e inteligjencës artificiale që tejkalon atë të njerëzve, dhe më pas bashkimi i kësaj inteligjence me njerëzimin do të formonin një formë të re jetësore “postbiologjike”.
Si një nga faktorët më shqetësues, renditet padyshim ndotja e mjedisit. Kushdo që mund të ketë qenë në Pekin i di rreziqet e një qyteti modern të mbytur nga ndotja. Kjo ka qenë një çështje shqetësuese që nga fillimi i Revolucionit Industrial, kur ndotja e tronditi Londrën. Megjithëse njerëzimi është i vetëdijshëm për rreziqet e shkaktuara nga emetimet e karburanteve fosile nga makinat dhe aktiviteti industrial, ne vazhdojmë të helmojmë veten dhe botën me këto toksina.
Së fundmi, mund të përmendim Diellin. Dielli, si çdo yll tjetër, ka një datë të skadimit. Në këtë pikë, dielli është në fazën e konvertimit të hidrogjenit në helium nëpërmjet bashkimit, një proces i qëndrueshëm që lëshon nxehtësi dhe lejon që jeta të ekzistojë në Tokë. Sapo dielli të jetë i ulët në hidrogjen, ai do të fillojë të fusë heliumin. Reagimi pasues do të shtyjë shtresat e diellit nga jashtë dhe ndoshta do tërheqë Tokën drejt vetes, duke nënkuptuar kështu fundin e planetit tonë.
