Shtatë vjet, një periudhë e jetës së tij që filloi në 2015 dhe tani po i afrohet fundit. Një ndarje e shpallur mes Dybala dhe Juventus, për një rinovim që nuk ka mbërritur përballë keqkuptimeve të ndërsjellta, pritshmërive të parealizuara, kërkesave dhe përgjigjeve jashtë kohe.
Në qershor, argjentinasi do të largohet diku tjetër: nëse nuk ka ndonjë mrekulli. Vendimi i klubit për të lënë në paradhomë avokatin e Joyas, duke shtyrë takimin e planifikuar për sot me Jorge Antun, nënkuptonte një shtrëngim duarsh përfundimtare dhe të dështuar.
Shkurtimisht, Juve ka bërë lëvizjen e saj, Dybala tani duhet të ulë kokën dhe të rinovojë në kushte që nuk janë të tijat: gjë që nuk është e pamundur në vetvete, nëse argjentinasi do të ndjente ende besimin që kishte mbajtur mbi supe numrin 10. Gjithçka është ndryshe dhe ishte i pari që kuptoi se nuk është më në qendër të projektit të Juventusit.
Sigurisht që do të jetë e rëndësishme që këta tre muaj e gjysmë të menaxhohen në mënyrën më të mirë të mundshme, nga të dyja palët. Shumë do të varet, si gjithmonë, nga rezultatet.
Do të duhet qartësi nga ana e klubit, do të duhet profesionalizëm maksimal nga ana e lojtarit që duhet thënë se ka dhënë gjithmonë gjithçka deri më tani për fanellën që vesh, duke rënë ndonjëherë në grackën e dëmtimeve pikërisht. Për shkak të dëshirës së tepërt për të qenë atje, duke përshpejtuar fazën e rikuperimit.
Nga ana tjetër, është e drejta e plotë e Dybala-s të flasë me klube të tjera dhe të planifikojë të ardhmen e tij diku tjetër tani. Edhe me Interin, pretendentin më serioz në Itali. Por ka edhe jashtë vendit, veçanërisht në Spanjë, me Atletico Madridin që tashmë po e ndjek.
Dashuria për Juventusin ndoshta mund t’i devijojë mendimet e argjentinasit përtej kufirit, një dëshirë legjitime për hakmarrje mund ta shtyjë atë në Milano. Ajo që duket e sigurt sot është lamtumira nga Torino.