“Guri me qiell” është atraksioni më i madh i natyrës në vendin tonë.Për nga mënyra e vendosjes,pesha dhe forma mund të quhet më i veçanti edhe më gjerë gadishullit tonë. Asgjëkundi syri, nuk të ndesh një monument natyre kaq të veçantë që të tundoj me pamjen e tij, formën, mënyrën e vendosjes. Larg çdo përfytyrimi,guri me qiell përbënë dhuratën e natyrës,për një vend të ashpër malor, vendosur në një vend me pjerrësi diku në faqet e një mali jugor.
“Guri me qiell” është monument natyre në faqen veriore të malit të Bogonicës. Guri me qiell është objekt i vizitueshëm.Por distanca është 1.5 orë nga katundi Vranisht i qarkut Vlorë. Mund të përshkruhet rrugëtimi vetëm me kafshë për turistët.Guri me qiell,ka një format të habitshëm. Shfaqet se një dorë skulptori,një mjeshtër hyjnor sigurisht, e ka gdhendur ,skalitur me kujdes deri sa i ka dhënë formën origjinale të një drejtkëndëshi në një faqe. Një skalitje të tillë,por edhe kaq origjinale,që i atribohet dorës së njeriut me kaq siguri,mjeshtri fsheh formula të pazhbirueshme.
Guri me qiell ka përmasa të një dhome të zakonshme.Pesha mund të shkoj 10 ton.Guri me qiell gjëndet i vendosur mbi dy gur,ose dy këmbë guri.Është i ngritur nga sipërfaqia e tokës. Këmba,që e mbanë nga ana veriore është një gurë, cilësohet autokton dhe ka ekzistuar duke u përvijuar poshtë sipërfaqes së tokës. Këmba në anën perëndimore është guri i sjellur. ”Guri me qiell” është quajtur:a- objekti është gur, pavarësisht formës dhe peshës e latimit.b-me qiell. Guri nuk gjëndet i vendosur në tokë. Është i ngritur nga lartësia e tokës.Është në hapësirë.
Sipas konceptit të vëndasve është i larguar nga toka, d.m.th është në lartësi, pra siç quhej qiell,pa u thelluar se ç’quhej qiell, pa u thelluar se ç’distancë është lartësia tokë-gurë. Guri me qiell është monument natyre dhe është gjendur në këtë pozicion në kohëra të mbuluara mjegullisht,që studjuesit i quajnë prehistorike, a diçka më ndryshe. Është vrojtuar pozicionimi i tij përmes mijërave syve.
Befasisht nuk ka ardhur, në këto lartësi, veç malin që e mban si mik të vjetër nga kohët e shkuara. Emërtimi qiellor mos është shkaktuar ardhja nga ajo pjesë ku qëndron absolut misterioziteti, bota e pashëmbshme e fshehur. Mos ka këpërcyer ato sinore, për tu shfaqur në një lartësi malesh. Në anën e majtë gjënden gjurmët që flasin se vendasit kanë dashur ta skalisin gurin, ndoshta ta shpërfytyrojnë, duke e goditur mizorisht, për ti hapur disa shkallë të vogla.
Kurse emërtimi vëndas “Sofra e Zotit” është një urë lidhje me vendodhjen e tij afërsishtë me Vendin e Zotit, malin e Bogonicës dhe afërsia me “lëmin e lejlerëve” vend i shenjtë pellazg. Por zbuluesit kërkojnë ta shkëpusin nga këto labirinthe fshehtësie të pagoja. I përket kohës prehistorike,thonë dhe bëjnë citime me legjenda, këngë si dhe afërsia që ka me shpellën e banuar të Lipes, dalin krejt zbuluar se është monument natyre i shfytëzuar në kohët prehistorike.
Pozicionimi i tij është pjesa më delikate. Nga erdhi dhe si erdhi? U rrokanis nga mali? Por kush e ngriti dhe me ç’mjete? C’forcë titanike është ajo, që e shkëputi nga toka. Kush e latoi në një faqe dhe përse në këtë vend? C’farë enigme mbart, ky monument i pagojë, dëshmitar i heshtur i kohës tonë!
Guri me qiell është vend i preferuar i mjaftë turistëve, që mbrijnë këtu me ngrohjen e motit. Është një iniciativë private, që ka disa vite që ushtrohet e Muhamet Tartarit, poet i zonës dhe krijuese e gjurmues popullor, ushqyesi kryesor i grupit folk të Vranishtit, që i mbledh turistët të cilët ngrenë çadra në këtë vend dhe pushojnë aty. Një mënyrë e mirë kjo për turizmin malor dhe për zhvillimin e tij të shpejtë. Është vetëm një miqësi e këtij poeti me turistët, që vijnë dhe ngrenë çadrat tek guri me qiell duke shijuar aromën e malit, ajrin e pastër dhe prodhimet blegtorale të blegëtorëve vendas.
