“Pas barazimit, trajneri Edmond Liçaj që me siguri për këtë takim kishte menduar fitoren, bën një surprisë kur nxjerr në fushë të mirënjohurin Vasil Ruci që kishte tre vjet pa luajtur futboll. Dhe mjeshtri Ruci përpak sa nuk shënoi në një nga ato gjuajtjet e tij të famshme që ende i kemi në kujtesë”
Me kë ngjet rasti i tij?
Në futbollin shqiptar me asnjë tjetër. Edhe Boriçi që befasisht i kthehet kombëtares në një 45 minutësh të vetëm më 1957, kishte vetëm 1-2 vjet që nuk luante.
Edhe Skënder Halilin e Qemal Voglin, të cilët donin të riktheheshin në fushë pas gjëmës që ju bëri regjimi, nuk i lanë. Ndoshta i afrohet disi rastit të Zhegës i cili pas aksidentit të rëndë që pësoi, u rikthye në fushë duke luajtur nha 6-7 vjet të tjera, në fakt vite të mrekullueshme të tij, por dihet se ka qenë 27 dhe jo 35 vjeç sa Vasil Ruci.
Së shpejti, jeta e Vasil Rucit në librin-monografi “Numri 7!”
