NGA ILIR KADIA Mblidh shumë, shumë! “Më erdhi Todi Lubonja nga Tirana në Korçë, me një makinë “Xhip”, e më tha se do shkonim në Pustec. Se në Komitet Qëndror kish shkuar një letër për një burrë 70 vjeçar që bënte s e ks edhe këtej edhe andej kufirit. Rasti kish ngjallur kureshtje të madhe tek Byroja Politike që ishte tek të gjashtëdhjetat. E shkuam në Pustec dhe e thirrëm fshatarin e shkretë.

Vërtet bën namin në dy shtete, i thamë. Vërtet, na tha. Po si?! -e pyetëm. Dhe na tregoi. Andej nga vjeshta dilte e mblidhte njëlloj bime të zonës të cilën e thante dhe e pinte si çaj gjithë vitin, e pastaj s’ pyeste për atë punë e as për kufij. Kush ti dilte përpara. D ashnore këtej e andej. Todi i tha se duhet të kishte kujdes me këtë punë por meqe ka dhënë efekt duhet të ndihmonte partinë. Vetë Byroja Politike ka ca probleme kohët e fundit… kupton!

Duhet të mbledhësh nga ky bari edhe një dorë për Byronë. Fshatari tundi kokën dhe u çel. E ne shkuam të hamë drekën e të pimë raki. Kur u kthyem nga të ngrënë e të pirët kaluam mes fshatit dhe pamë nga makina fshatarin që rrinte vetmuar. Todi ndali makinën, hapi xhamin dhe i thërriti. Ai erdhi me vrap. E shiko, e porositi. Nga ai bari mblidh shumë, shumë! Ka shumë nevojë Byroja! “

Sa herë këmbehesha bulevardit të Tiranës me Mihallaq Luarasin, pasi më tregoi këtë ndodhi, përshëndeteshim duke qeshur me fjalët: Dhe shiko! Mblidh shumë! Udhëheqja ka nevojë!

Edhe e sotmja?! Edhe ajo! Edhe ajo!