Selenica e Vlores të gjithë famën e saj e ka nga bitumi. SELENICA “Mëma” e vëndburimeve minerare në Shqiperi e cila shtrihet në shpatin jugor të malit të Treblovës, dhe e ka bazën e saj në luginën e Vjosës. Vëndburimet bituminoze të Selenices jane te përmëndura qysh prej historianëve më të shquar të Lashtësisë, si Straboni, Vitruvi, Aristoteli, Plini, Eliani, Plutarku, pa përjashtuar edhe disa studiues të kohëve tona që janë marrë me Shqipërinë.sidomos ata Italianë dhe Francezë që kanë patur interes për të.
Nga udhëpërshkrimi i Evlija Çelebiut (Sejahatnameja) permendet Selenica në nëntorin e vitit 1670.
“Që këndej,shkruan Evlija Çelebi,pas dy orësh kaluam me anije lumin e Gjirokastrës në katundin e Mëkatit dhe hymë në territorin e Vlorës. Në këtë vënd është një mal me zift. Këtu punojnë shumë punëtorë, të cilat kanë hapur me qindra shpella, nga të cilat nxjerrin zift në copa të mëdha si arka dhe këto copa minerali administratori u’a shet tregtarëve frëngj, të cilët vinë dhe e blejnë menjëherë. Shfrytëzimi i këtij minerali bëhet me konçesion dhe i dhuron thesarit të shtetit shtatë barrë akçe.Punëtorët e kësaj miniere, të cilët vinë këtu nga njëzetë katunde myslimanësh përreth , si shpërblim për punën e tyre janë përjashtuar nga të gjitha taksat shtetërore. Porveç këtyre në këtë minierë punojnë duke qënë të lidhur me pranga edhe të gjithë kriminelët e dënuar me burgim të përjetshëm.
Me mijëra tregtare sigurojnë jetën familjare me tregtimin e këtij minerali. Pranë këtij mali me mineral u diktua një tjetër mal i pasur për të cilin administratori i raportoi Portës Mbretërore. Porta menjëherë e dha me koncesion kundrejt një shume prej 10 barrë akçe. Këto male janë çudia e të madhit Zot. Sipër ato janë të mbuluara me gjelbërim ndërsa në brëndësi të tyre janë mbushur me serë të zezë. Pasi e shëtitëm këtë mrekulli të Zotit, u hipëm kuajve dhe kaluam Ujët e Bardhë, i cili bashkohet me ujët e Gjirokastrës. Pesëmbëdhjetë minuta më vonë larg këtij lumi, në një skaj fushe të pasur me vreshta e kopshte, ndodhet katundi i Mekatit me një xhami që bie në sy.”Vlora ime.
