Ekziston një histori interesante që shërben si alegori për këtë thënie. Në këtë histori përfshihet një plak, një kameriere e bukur dhe një restorant të shtrenjtë. Ani punon si kameriere në një restorant të klasit të lartë. Të ardhurat mujore të Ani janë mbi 1000 dollarë dhe ajo është një nga kamarieret më të mira të restorantit. Të gjithë klientët e komplimentonin për shërbimin e saj. Ajo ishte gjithashtu e bukur dhe kjo i shtoi hijeshinë e saj kur i priste klientët e saj. Një ditë, një fermer i vjetër hyri në restorant dhe ai dukej jashtëzakonisht i huaj, pasi kishte veshje të thjeshtë, e cila ishte një kontrast i ashpër me brendësinë e pasur të restorantit.
Ani ishte në krye të pritjes ndaj tij dhe ajo nuk ishte aspak e emocionuar për këtë. Ajo besonte se ky burrë i moshuar ishte një fermer i varfër që kishte ardhur nga një fshat aty pranë. Ajo mendoi se ai hyri vetëm në restorant për të kërkuar ushqime falas. Ani u drejtua në tryezën ku ishte ulur plaku. Ndërsa ajo qëndronte atje, plaku tha: “Më jep një gotë ujë të lutem, jam i etur”. Për të cilën Ani u përgjigj: “Këtu nuk ka ujë, ka vetëm verë dhe pije të shtrenjta, nëse nuk doni t’i porosisni, ju lutem largohu menjëherë!”
Plaku vazhdoi duke thënë: “Unë jam shumë i etur, të lutem, thjesht dua një pije, pas kësaj do të porosis diçka nga menyja”. Ani u mërzit plotësisht me këtë fermer të vjetër dhe ajo tha me zë të lartë: “Nuk do të jesh në gjendje të paguani për ushqim dhe pije këtu, mos e humbni kohën dhe thjesht largohuni! ” Burri u ngrit me qetësi dhe u kthye përballë daljes, por para se të fillojë të largohet, ai u kthye përsëri te Ani dhe i tha “Silluni me të tjerët ashtu siç do donit të silleshin ata me ju. Trajtoni të tjerët, në mënyrën si dëshironi të trajtoheni ju”. Ai u largua nga restoranti pasi i dha këtë këshillë kamarieres së vrazhdë. Ajo nuk i kushtoi rëndësi atyre që i kishte thënë plaku, pasi iu dukën të parëndësishme.
Herët në mëngjes të nesërmen kur restoranti nuk ishte i hapur dhe akoma bosh, menaxheri i restorantit thirri të gjithë stafin dhe tha: “Sot, pronari dhe drejtori i restorantit do të na vizitojnë, përgatituni”! Sa dëgjoi që po vinte pronari , Ani menjëherë vrapoi drejt një pasqyre, rregulloi flokët e saj dhe e drejtoi bluzën e saj, kështu që ajo të dukej më së miri. Ajo dëshironte që pronari ta vinte në dukje si më të mirën nga të gjithë stafin e pritjes në restorant me shpresën për të marrë një rritje rroge. Një makinë luksoze ndaloi në hyrjen kryesore të restorantit dhe del një njeri i moshuar në rroba të zeza të thjeshtë. Ai u drejtua drejt stafit që e priste në restorant. I gjithë stafi u përkul për respekt ndaj plakut, buzëqeshi dhe e përshëndeti duke thënë: “Mirësevini zotin Drejtor”. Pasi të gjithë u ulën, menaxheri i restorantit i tha Anit, “Drejtori dëshiron të flasë pak me ju”.
Ani u mërzit dhe mendja e saj filloi të mendonte pasi e kuptoi se drejtori i restorantit nuk ishte askush tjetër përveç plaku që ajo e kishte trajtuar në mënyrë të tmerrshme një ditë më parë. Ajo donte t’i kërkonte falje, por ishte shumë vonë pasi drejtori e kishte parë se çfarë sjellje ka. Ai gjuajti vajzën dhe i kërkoi asaj të dilte nga restoranti. Kjo histori duhet të shërbejë si një mësim për të gjithë ne që të mos gjykojmë një person për pamjen e tyre të jashtme. Kur gjykoni një person tjetër nuk i përcaktoni ato, por përkundrazi, e përcaktoni veten. Edhe Confucius i cili ishte ndoshta filozofi më i madh në historinë kineze, pranoi se ai kishte bërë gabime, por më pas mësoi prej tij.
